عقب نگرد!

به نام کسی که رفیقش نبودیم ولی رفاقت کرد!

دکمه های صفحه کلید(!)ـمون دیگه جوهر نداره. البته اشکالی نداره، نباید از صفحه کلید خرده گرفت، آخه از حرفامون یاد گرفته. اونا هم دیگه رنگ ندارن.

نمی دونم چرا باب شده همه توی وب نوشت های شخصی خودشون فعل "نالیدن" رو صرف می کنن!

آقایون، خانم ها... نالیدن ممنوع!

تقصیر زندگی نیست که شما توش غرق شدین! مگه به شما قول داده بود که چیزی رو، هرچند با ارزش از شما نگیره؟ اصلن مگه قولی داده بود؟

روی موج های زندگی ـتون سوار بشین، سکان رو به دست بگیرین و بعدش...
بعدش چی؟
چند درجه به راست؟
یا شایدم چپ...؟
البته با اینکه طرفدار کم داره، ولی مسیر مستقیم هم هست.

در کل می دونید داستان چیه؟
بــلــه... در همون "کل"یی که بالا گفتم، عقب گرد ممنوع!

---

ریز نوشت یک: یه "سری"ـا که "دنبال"ـه خرده گرفتن بودن، به "چشم"ـه ما ایراد گرفتن! به اینا می گم: "90 درجه به چپ ;-) ".

ریز نوشت دو: از دست بعضی ها ناراحتم. سعی در بخشیدنشون دارم ولی نمی تونم کاراشون رو هضم کنم. کارهایی که من خودم در قبال اون ها انجام نمی دادم و اون ها روی من پیاده کردن. به قولِ اون کاراکترِ معروف : " من دیگه حرفی ندارم!".

همگی چشمِ ما...